Barcelona się wypala

Lethargy wkradła się do późnej gry Barcelony, co może zaszkodzić ich popychaniu do sreber, pisze Daryl Hammond.
Biorąc pod uwagę, że Barcelona nie wygrała z Realem Sociedadem w ciągu ośmiu lat, przegrana była prawdopodobnie na kartach bez względu na formę. Podczas gdy klątwa Anoety trwa nadal, a Geronimo Rulli był chyba najlepszą grą w jego karierze, trudno jest uciec od wrażenia, które było bardziej nie na miejscu podczas meczu.

Barcelona w ostatnich meczach wyglądała daleko od siebie, wyglądała na pozbawioną bezwzględności, ostrze i - mówiąc wprost - zmęczoną. Konieczność rywalizacji w sześciu konkurencjach w tym sezonie musiała zakończyć się wyczerpaniem. Jednak raz wyglądająca na władcę Barca wydaje się odchodzić w momencie, w którym ma największe znaczenie.

Gdyby Barca szukała ponownego wyścigu o tytuł, z pewnością to zrobili. Po sześciu meczach w La Liga, 10-punktowa przewaga Katalończyków, która odbyła się w marcu, została podzielona na zaledwie trzy, a to jest na szczycie wycieczki testowej do Vicente Calderon na drugim etapie dobrze przygotowanego meczu Ligi Mistrzów przeciwko Atletico Madrid.

Atleti może zagwarantować tylko tempo pracy i energię, i czy Barca może fizycznie dopasować to, co w tym momencie sezonu jest wątpliwe. Gdy zespół Luisa Enrique wyruszył na rekordowy, niepokonany bieg, pokusą było utrzymywanie rzeczy takimi, jakimi są.

Być może jednak większa rotacja przeciwko łatwiejszym zespołom mogła pomóc w ich sprawie, zwłaszcza w ich pierwszej trójce. Międzynarodowa przerwa też niewiele pomogła. Ich atakujące trio Luisa Suareza, Neymara i Lionela Messiego poleciało do Ameryki Południowej pod koniec marca, aby zagrać w ważnych eliminacjach do Mistrzostw Świata.

Daleko od swojego dowodzącego i wpływowego siebie, Messi dryfował w meczach i poza nimi, okazując się nieskuteczny zarówno w szerokich, jak i głęboko położonych pozycjach. I podczas gdy większość może przejść cztery mecze z celem dla swojego klubu, dla niego stanowi suszę.